Jullie kennen ze vast wel. Die mensen met een eeuwig durende lach op hun gezicht.
Ze zijn niet in een verticale plooi te krijgen. Zelfs niet op de momenten dat dat niet zou misstaan.
Bloed irritant en ik krijg er vreemde neigingen van. Vooral als mijn eigen humeur een day off heeft. Uiteraard weten ze op zulke dagen veelvuldig mijn pad te kruisen.
De blij hoofden op onze planeet, ze wandelen..... om alles lachend, tegen alles lachend en lachend pratend de dagen door. Het aardse leven is blijkbaar één grote lachstuip!
Wat zou ik ze met liefde het lachen laten vergaan. Gewoon voor even. Ik zie mezelf al staan. Hangend aan hun mondhoeken in een poging ze tot op de grond te trekken. Daarbij van alles zeggend om ze aan het janken te krijgen. Die onuitstaanbare grijns moet en zal van hun smoel.
Kansloos natuurlijk en ik wordt als vanzelf hun lachertje van de dag.
Jullie kennen ze vast wel. Die mensen die eeuwig en altijd chagrijnig zijn. De personificatie van het vergaan van de wereld en de mensheid. Altijd klagend over alles en iedereen. Ze weten je altijd het gevoel te geven dat je een waardeloos geval bent en ze krijgen het steeds weer voor elkaar dat je je na een ontmoeting volledig verslagen voelt.
Mijn vreemde neigingen steken ook hier dus resoluut de kop op!
Wat zou ik ze graag ongegeneerd op hun bek slaan om die mondhoeken zover omhoog te krijgen dat ze nooit meer kunnen zakken tot het huidige dieptepunt (excuses voor mijn taalgebruik).
Om te janken dit natuurlijk en door alleen maar naar ze te kijken ga je dat ook vanzelf wel doen.
En wat moet je hier nou mee zal je denken. Nou helemaal niks!!
Ik denk dat ik de eerst volgende keer dat ik een happy face tegenkom heel hard ga huilen en tegen een depri face heel hard ga lachen, om vervolgens in beide gevallen huilend van het lachen weg te lopen!!
;-)
maandag 22 juni 2015
vrijdag 12 juni 2015
Zwelgje
Gezegend zijn met een goddelijk, onweerstaanbaar, slank lijf is helaas niet voor elke vrouw weggelegd.
Het zogenaamde perfecte beeld van een vrouw dat door o.a. de modebladen wordt neergezet is voor de gemiddelde lady een pain in the ase!!!!
De Punica oase die deze vrouwen aan alle kanten uitstralen geven mijn zelfbeeld een gevoel van.....jammer joh!!
De slanke genen......ik stond erbij en keek ernaar en daar bleef het voor mij dan ook bij.
Maar niet getreurd hoor, ik ben ook gezegend......met ZWELLICHAMEN!!!!
En ik kan je zeggen, ze zijn hierin erg scheutig geweest.
De zwellichamen zitten net als de slanke genen overal in mijn lijf en hebben uitermate veel gevoel voor drama. Ze zijn zelfverzekerd, talentvol en treden dan ook graag op de voorgrond. Dit tot grote ergernis en frustratie van de bezitter. De bijzondere functie van een vrouwenlichaam, het baren van kinderen en de overtuiging waar de Zwellers mee te werk gaan zijn slopend en maken het plaatje van....Ruïne, pas op voor instortingsgevaar, compleet.
Of we nou willen of niet, de huidige maatschappij zorgt ervoor dat je de strijd met die zwellers aangaat. Want wij horen om onbegrijpelijke redenen niet in het perfecte plaatje. En dat willen we met alle geweld nou juist wel. Het gevolg....we zitten uitgehongerd maar strijdlustig als konijnen aan blaadjes sla, op komkommer en aan wortelen te knagen. Broer konijn is er niks bij en Willy Wortel krijgt vanzelf een andere betekenis.
Triomfantelijk sta je dagelijks op de weegschaal en zie je de zwellers als sneeuw voor de zon verdwijnen. Met hernieuwde blik kijk je naar jezelf, en nog eens, en nog een keer. Maar kijk nou eens goed, en wees eens eerlijk naar jezelf. Is dit nou werkelijk het gevoel van geluk? Als ik Stampertje had moeten zijn was ik wel in een andere gedaante op deze planeet terechtgekomen. Dat wipstaartje heeft dan bij mij wel heel uitzonderlijke proporties aangenomen in de vorm van.......!
En dan heb ik het nog niet eens over het zogenoemde JOJO effect. Een vorm van speelgoed waar ik vroeger als kind ijverig mee oefende om het onder de knie te krijgen, altijd mee in de knoop lag maar toch redelijk wist uit te oefenen.
Inmiddels ben ik op het punt beland waarop ik met trots naar mezelf kan kijken. Een lichaam dat de sporen laten zien van 2 prachtige kinderen die het op de wereld heeft gezet. Een lichaam wat straalt omdat er op een goede en gezonde manier voor gezorgd wordt. En mijn Zwellichamen?? Ik hou van ze zoals ze zijn en af en toe verwen ik ze. Zwellend van plezier pakken ze me dan iets steviger vast.
Perfectie....bestaat niet. Acceptatie wel.
Gelukkig accepteer ik de perfectie van mezelf zijn!
;-)
Het zogenaamde perfecte beeld van een vrouw dat door o.a. de modebladen wordt neergezet is voor de gemiddelde lady een pain in the ase!!!!
De Punica oase die deze vrouwen aan alle kanten uitstralen geven mijn zelfbeeld een gevoel van.....jammer joh!!
De slanke genen......ik stond erbij en keek ernaar en daar bleef het voor mij dan ook bij.
Maar niet getreurd hoor, ik ben ook gezegend......met ZWELLICHAMEN!!!!
En ik kan je zeggen, ze zijn hierin erg scheutig geweest.
De zwellichamen zitten net als de slanke genen overal in mijn lijf en hebben uitermate veel gevoel voor drama. Ze zijn zelfverzekerd, talentvol en treden dan ook graag op de voorgrond. Dit tot grote ergernis en frustratie van de bezitter. De bijzondere functie van een vrouwenlichaam, het baren van kinderen en de overtuiging waar de Zwellers mee te werk gaan zijn slopend en maken het plaatje van....Ruïne, pas op voor instortingsgevaar, compleet.
Of we nou willen of niet, de huidige maatschappij zorgt ervoor dat je de strijd met die zwellers aangaat. Want wij horen om onbegrijpelijke redenen niet in het perfecte plaatje. En dat willen we met alle geweld nou juist wel. Het gevolg....we zitten uitgehongerd maar strijdlustig als konijnen aan blaadjes sla, op komkommer en aan wortelen te knagen. Broer konijn is er niks bij en Willy Wortel krijgt vanzelf een andere betekenis.
Triomfantelijk sta je dagelijks op de weegschaal en zie je de zwellers als sneeuw voor de zon verdwijnen. Met hernieuwde blik kijk je naar jezelf, en nog eens, en nog een keer. Maar kijk nou eens goed, en wees eens eerlijk naar jezelf. Is dit nou werkelijk het gevoel van geluk? Als ik Stampertje had moeten zijn was ik wel in een andere gedaante op deze planeet terechtgekomen. Dat wipstaartje heeft dan bij mij wel heel uitzonderlijke proporties aangenomen in de vorm van.......!
En dan heb ik het nog niet eens over het zogenoemde JOJO effect. Een vorm van speelgoed waar ik vroeger als kind ijverig mee oefende om het onder de knie te krijgen, altijd mee in de knoop lag maar toch redelijk wist uit te oefenen.
Inmiddels ben ik op het punt beland waarop ik met trots naar mezelf kan kijken. Een lichaam dat de sporen laten zien van 2 prachtige kinderen die het op de wereld heeft gezet. Een lichaam wat straalt omdat er op een goede en gezonde manier voor gezorgd wordt. En mijn Zwellichamen?? Ik hou van ze zoals ze zijn en af en toe verwen ik ze. Zwellend van plezier pakken ze me dan iets steviger vast.
Perfectie....bestaat niet. Acceptatie wel.
Gelukkig accepteer ik de perfectie van mezelf zijn!
;-)
maandag 8 juni 2015
Grashappen
Wij zijn echte dierenliefhebbers. Met 3 katten en 2 honden is de chaos in ons huis compleet!
Kater Smurk is de oudste van het stel. Na glorie jaren als reislustige casanova hebben zijn 17 jaren ook zijn sporen achtergelaten. Het resultaat, een meesterlijke oude zeikerd waarvan Marco vind dat het toch wel een keer tijd wordt!!
Woezel en Pip zijn twee poezen zusjes die heerlijk genieten van het leven bij ons. Als dank brengen de dames regelmatig een cadeautje mee in de vorm van fauna en voornamelijk dood :-(
Mijn speciale vriendje Fonds is een vertederend Spaans waterhondje en de Julio Iglesias in huis.
De jongste van het stel is onze Bas. Een Duitse herder van 10 maanden oud en de onbetwiste relnicht in ons gezin!
De afgelopen maanden heeft hij zich ontpopt van een onweerstaanbare pup tot een prachtige knul met de daarbij horende spierkracht. Ik zag het al helemaal voor me. Heerlijk wandelen met de 2 heren met in hun kielzog de poezen dames.
Helaas maak ik in het eerste geval een lichtelijk inschattingsfoutje. De werkelijkheid ligt letterlijk anders. Ronddraaien en vloekend wordt ik achter Bas meegesleurd. De pogingen om hem te stoppen maken het nog hilarischer, voor de toeschouwers welteverstaan, en tevens oh zo charmant loos.
Bas vind het een geweldig spelletje en heeft pret voor 10. En vrouwtje doet zo leuk mee!!!!
Na het nodige grashappen en tegel schuren sta ik als een wilde bij te komen van dit gênante en pijnlijke schouwspel. Haar in de war, benen vastgeketend in de riem en met kleren die niet meer op hun plek zitten. Naast mij een puber die luid blaffend en met de tong uit de bek klaar is voor ronde twee. Helaas voor hem geef ik me gewonnen en met het schaamrood op mijn kaken sleur ik ons beiden naar binnen.
Fonds kijkt me meelevend aan. Hij begrijpt wat ik te verduren heb gehad, ook hij word regelmatig ondersteboven gelopen door zijn lompe Duitse vriend. Met zijn Spaanse charme begrijpt hij als geen ander dat een vrouw zich op straat niet wil laten zien met de allure van een dolle stier!!
Oké, minder vermakelijk voor de buurt maar er zijn grenzen en genoeg is genoeg.
In het kader van......Marco wilde graag een grote hond....schuif ik deze uitlaatservice met Bas af naar hem.
Als ik later rustig lopend met Fonds aan mijn zijde Bas met manlief in hoog tempo voorbij zie komen kijk ik hem proestend na. Loop maar vast door schat, ik kom eraan... enne......rood staat je goed!!!
;-)
Kater Smurk is de oudste van het stel. Na glorie jaren als reislustige casanova hebben zijn 17 jaren ook zijn sporen achtergelaten. Het resultaat, een meesterlijke oude zeikerd waarvan Marco vind dat het toch wel een keer tijd wordt!!
Woezel en Pip zijn twee poezen zusjes die heerlijk genieten van het leven bij ons. Als dank brengen de dames regelmatig een cadeautje mee in de vorm van fauna en voornamelijk dood :-(
Mijn speciale vriendje Fonds is een vertederend Spaans waterhondje en de Julio Iglesias in huis.
De jongste van het stel is onze Bas. Een Duitse herder van 10 maanden oud en de onbetwiste relnicht in ons gezin!
De afgelopen maanden heeft hij zich ontpopt van een onweerstaanbare pup tot een prachtige knul met de daarbij horende spierkracht. Ik zag het al helemaal voor me. Heerlijk wandelen met de 2 heren met in hun kielzog de poezen dames.
Helaas maak ik in het eerste geval een lichtelijk inschattingsfoutje. De werkelijkheid ligt letterlijk anders. Ronddraaien en vloekend wordt ik achter Bas meegesleurd. De pogingen om hem te stoppen maken het nog hilarischer, voor de toeschouwers welteverstaan, en tevens oh zo charmant loos.
Bas vind het een geweldig spelletje en heeft pret voor 10. En vrouwtje doet zo leuk mee!!!!
Na het nodige grashappen en tegel schuren sta ik als een wilde bij te komen van dit gênante en pijnlijke schouwspel. Haar in de war, benen vastgeketend in de riem en met kleren die niet meer op hun plek zitten. Naast mij een puber die luid blaffend en met de tong uit de bek klaar is voor ronde twee. Helaas voor hem geef ik me gewonnen en met het schaamrood op mijn kaken sleur ik ons beiden naar binnen.
Fonds kijkt me meelevend aan. Hij begrijpt wat ik te verduren heb gehad, ook hij word regelmatig ondersteboven gelopen door zijn lompe Duitse vriend. Met zijn Spaanse charme begrijpt hij als geen ander dat een vrouw zich op straat niet wil laten zien met de allure van een dolle stier!!
Oké, minder vermakelijk voor de buurt maar er zijn grenzen en genoeg is genoeg.
In het kader van......Marco wilde graag een grote hond....schuif ik deze uitlaatservice met Bas af naar hem.
Als ik later rustig lopend met Fonds aan mijn zijde Bas met manlief in hoog tempo voorbij zie komen kijk ik hem proestend na. Loop maar vast door schat, ik kom eraan... enne......rood staat je goed!!!
;-)
Abonneren op:
Posts (Atom)