Zeeman gooit het roer om.

Ik loop de Zeeman binnen. Moet nog een paar shirtjes hebben en loop naar de bakken toe waar ze in liggen. Tegenover deze bakken is het kantoortje voor het personeel. Een jonge vrouw is aan het bellen en haar collega staat shirtjes op te vouwen voor het kantoor bij de eerste bak.
De jonge vrouw aan de telefoon praat hard en ik kan letterlijk alles verstaan van wat ze zegt omdat de deur wagenwijd openstaat en ze in de deuropening staat te bellen.

Ik zoek tussen de stapels naar mijn maat en word een stille deelgenoot van het gesprek.Ik hoor hoe ze tegen de persoon aan de andere kan van de lijn het volgende vertelt.
 
De jonge vrouw heeft  het nieuws gekregen dat ze baarmoederhalskanker heeft. Ik moet slikken bij dit nieuws. Vervolgens verteld ze dat ze haar filiaalmanager heeft gebeld om haar op de hoogte te brengen van dit verschrikkelijke nieuws en ze heeft gelijk aangegeven dat ze bleef doorwerken totdat de chemo behandelingen gingen starten. Wat een topper, dacht ik. Dat je ondanks dit verschrikkelijke nieuws toch in staat bent om door te blijven werken zolang dat kan. En wat een loyaliteit jegens je werknemer! Ze probeert haar komende afwezigheid zo kort mogelijk te maken en ze de kans en ruimte te geven om tijdelijke vervanging voor haar te regelen.
Ze vervolgt haar gesprek met te vertellen dat haar manager inmiddels is langs geweest en haar eerste reactie naar deze vrouw was hoe het nu met de winkel moest.
Geen greintje medeleven of begrip jegens deze medewerkster. Allen de problemen die het opleveren als zij er niet is en behandeld moet worden om het gevecht tegen deze klote ziekte aan te gaan!

En het ergste komt nog. Er zullen binnenkort ontslagen gaan vallen bij Zeeman. Zo ook bij dit filiaal. De reden hiervan word me niet geheel duidelijk maar dat de jonge vrouw op die nominatielijst staat wel. En de reden dat ze erop staat.....jullie raden het al, omdat ze ziek is en daardoor haar werk in de steek laat!!

Mijn mond valt open en ik kijk haar collega aan en zeg, serieus?????? Ze knikt en antwoord dat ze een hele fijne filiaalmanager hebben.
De helft van de shirtjes die ik in mijn handen had ligt inmiddels op de grond, ik raap ze snel op en pak er klungelig 3 in mijn maat uit.
Ik vraag hoe het met haar collega gaat en ze antwoord dat het goed met haar gaat.
Ik vraag me tergend af hoe goed het met iemand in deze situatie kan gaan.

De jonge vrouw beëindigd het gesprek met, ik wacht wel af en we zullen zien wat er gaat gebeuren.
Vervolgens gaat ze weer aan het werk.

Met een onbestendig gevoel loop ik de winkel uit. Hoe kil en koud kun je als vrouw zijn? Kun je als mens zijn?
Wat en wie ziet deze filiaalmanager als ze s 'morgens in de spiegel kijkt?

Zij is de kapitein van 1 van de vele schepen die Zeeman heeft. Zeeman die met hun reclames een warm familiegevoel proberen uit te dragen. Echter moet deze warmte enkel en alleen van de truien en de winterjassen komen. Zelfs voor het breien van een sjaal om deze Siberische kou  aan te kunnen heeft de Zeeman niet genoeg bollen wol in het assortiment.


Lieve jonge vrouw, in stilte heb ik je verhaal aangehoord en in stilte bleef ik maar aan je denken.
De stilte die ik zo graag volume 10 wil geven zodat niet alleen ik maar iedereen jou gesprek alsnog kan horen. Je verdient het namelijk om gehoord te worden en de waardering te krijgen voor wie je bent en wat je doet!
Ik wens je alle kracht en sterkte toe die je nodig hebt bij je persoonlijke gevecht en herstel.

En tegen de Zeeman zou ik willen zeggen: Waarin een "echte" kapitein zich onderscheid van een slechte is dat hij ten alle tijden een goeie matroos op waarde weet in te schatten en hem/haar zonder na te hoeven denken en zonder enige twijfel zijn laatste reddingsboei zou geven daar waar
de kapitein in deze kwestie de boei liever voor zichzelf houd!!
Laat zien dat jullie als Zeemannen niet stuurloos ronddobberen en gooi alsnog die boei overboord!
Het zou jullie sieren!