Zij zien, zij zien wat ik niet zie

Hoe goed ik ook kijk, ik zie het gewoon echt niet! Aan de ruimte te zien die er tussen mijn naaste bestuurder en de stopstreep voor de stoplichten of een auto voor hem zit zou je verwachten dat er een Boeing 747  voor hem staat. Maar ik zie helemaal niks.
Dit fenomeen zie ik steeds vaker in het verkeer. En de bestuurders zijn altijd van de categorie bejaardentehuis. De aanleun groep doet overigens ook een flinke duit in het zakje om met rassen schreden het niveau van irritant bejaard te behalen. Het zijn snelle leerlingen, helaas.

Even ter info, ik en ouderen.....het werkt gewoon niet. Er is wederzijds geen klik. (uitzonderingen daargelaten maar dat zijn er echt heel weinig ;-) En juist daarom kruisen ze dagelijks mijn pad. Nutteloos maar helaas typerend gedrag voor deze groep.

Met het vergrijzen van de maatschappij vergrijzen helaas ook mijn medeweggebruikers. Een ontwikkeling die mij op mijn nog jonge leeftijd veel te vroeg grijze haren en een te hoge irritatie factor bezorgt.  De godvergeten achterlijke capriolen die ze uithalen in het verkeer.........wat zou ik ze graag een doe het zelf pakket van  6 mooie planken schenken voor een voor deze doelgroep bedoelde "sterf eens uit" kist.
Het ergste is nog wel dat je regelmatig van die graftakken op het nieuws ziet die je met een mummelbek trots hoort zeggen dat ze met hun 101 jaar nog een prima chauffeur zijn!! En deze totaal misplaatste conclusie wordt doodleuk bestempeld op een gemeentehuis door middel van een nieuw rijbewijs! Met de pensioenleeftijd van tegenwoordig kan het niet anders dan dat die stempel door een 90 jarige is gezet. Ieder jong weldenkend mens zou hem een aanvraag voor een driewieler meegegeven hebben.
Misschien is de oplossing een leuk skelter parcours op een kerkhof. Donderen ze tenminste meteen in het goeie gat als ze brokken maken!
Maar goed, ik zie dus nog steeds niks. Afstand houden is absoluut een pre in het verkeer maar zodra er extra hectometerpaaltjes geplaatst moeten worden omdat zo'n ouwe iets ziet wat wij niet zien!!??
Ik toeter nog maar een keer dat hij/zij nog wel een klein stukje naar voren kan. Helaas, ik tref er weer niet één die mijn uitzondering op de regel had kunnen zijn. Klapperend met hun klikkers sproeien ze de binnenkant van hun raam vol met hun getier en gescheld. Hun grijze weeïge hoofd en lichaam bij elkaar grijpend omdat het allemaal niet zo stevig meer zit als vroeger. Helaas loopt hij niet blauw genoeg aan en kan hij bij groen licht zijn weg vervolgen.
Ook ik geef gas om veel te snel maar wederom geconfronteerd te worden met het volgende AOWtje........(lees) Afschuwelijke Ouwe Weggebruiker!!!
Het word me teveel.....het zijn er teveel tegelijk. De volgende onzichtbare Jumbo Jet heeft zich al weer aangediend. Ik wil het niet eens meer zien. Het enige waar ik nog aan denk is.....laat me in godsnaam leuk en wijs oud worden. Laat die klik er tussen mezelf en ik dan wel zijn zodat ik niet mezelf het 6 planken doe het zelf pakket cadeau hoef te doen.





;-)

Heet, heter, heetst!

In liefdevolle dienst van mijn kinderen zit ik tussen de hormoonbommetjes van alle maar overwegend zeer jonge leeftijden. Uitspraken als kontjes keuren, pijpbeurten en alles wat daar tussenin zit bereiken mijn gehoorgang . Erger nog ik zit er praktisch met mijn neus bovenop!

Met plaatsvervangende schaamte kijk ik om me heen. Het wordt er helaas niet beter op. Het niveau is schokkend en de uitvoering nog beroerder.

Als vreemde eend in de bijt zit ik met mijn overgangshormonen te worstelen. En dan bedoel ik de hormonale overgang in jaren.

Wat kwam ik hier vroeger als kind vaak om te zwemmen, gezellig met een stel vrienden. De gesprekken waren van onschuldige aard en we hadden een hoop lol. En na sluitingstijd gingen we de weide schoonmaken om met een ijsje als beloning naar huis te gaan!

Mijn opvliegers bereiken een hoogtepunt (of dieptepunt voor sommigen) als ik mezelf tegen die knaapjes hoor zeggen dat hun kleine party worstje nog lang geen knakworst is en ze dus bij lange na niet klaar zijn om voor hotdog te spelen!

Ik weet het, te gênant voor woorden maar zeer vermakelijk. Ze vluchten snel het water in, om af te koelen denk ik.

Want zeg nou eerlijk......een trio in de vorm van een hotdog.....daar wordt je toch wel heel heet van!!

;-)